کد مطلب:152203 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:378
پرواز کردن پارچه ی نذری و رفتن به بالای ضریح حضرت ابوالفضل
حجة الاسلام شیخ محمد رضا خورشیدی مازندرانی، این قضیه را از مرحوم حاج كریم جعفری بابلی نقل كرده اند:
مرحوم حاج كریم جعفری می فرمود: روزی در حرم حضرت ابوالفضل علیه السلام مشرف شده بودم، ناگهان سر و صدای زوار مرا متوجه خود كرد، دقت كردم، دیدم زوار اطراف زائری ایرانی را گرفته اند و او هم مانند اشخاص دیوانه، در حالی كه دستهای خود را بالا و پایین می برد، مرتب می گوید: ابوالفضل مال خودش را گرفت، ابوالفضل مال خودش را گرفت!
همه از كار وی تعجب كردند و زمانی كه علت این امر را پرسیدند، بالاخره جواب داد: هنگام عزیمت من به سمت كربلای معلی، شخصی نزد من آمد و ظاهرا دو تومان (تردید از حقیر است، مرحوم جعفری مبلغ را یادآور شد) به من داد و گفت: پس از تشرف به كربلا، یك تومان (یا نصف پول) را بده و پارچه ی مخمل خریداری كن و به نیابت از من بالای ضریح حضرت ابوالفضل علیه السلام بینداز و یك تومان (یا نصف دیگر) را نیز برای خودت بردار.
اكنون كه مشرف شده بودم، قطعه ی پارچه ی مخملی را كه به نیابت از او خریده بودم و نذری بود، آوردم كه بالای ضریح بیندازم. اما هنگام زیارت، شیطان مرا گول زد و با خود گفتم: «حالا چه كسی متوجه می شود كه تو پارچه ی نذری آن بنده ی خدا را به حضرت ابوالفضل علیه السلام نداده ای؟! او كجا از ایران متوجه این عمل می شود؟! بنابراین بهتر است قطعه ی مخمل نیز مال خودت باشد» و لذا از انداختن مخمل بر روی ضریح منصرف شدم. ولی ناگهان پارچه ی مخمل نذری كه در دستم بود (ظاهرا زیر بغل) مانند كبوتری به پرواز درآمد و مستقیما به طرف بالای ضریح آقا رفت و روی ضریح قرار
گرفت...! [1] .
مرحوم حاج كریم جعفری می فرمود: روزی در حرم حضرت ابوالفضل علیه السلام مشرف شده بودم، ناگهان سر و صدای زوار مرا متوجه خود كرد، دقت كردم، دیدم زوار اطراف زائری ایرانی را گرفته اند و او هم مانند اشخاص دیوانه، در حالی كه دستهای خود را بالا و پایین می برد، مرتب می گوید: ابوالفضل مال خودش را گرفت، ابوالفضل مال خودش را گرفت!
همه از كار وی تعجب كردند و زمانی كه علت این امر را پرسیدند، بالاخره جواب داد: هنگام عزیمت من به سمت كربلای معلی، شخصی نزد من آمد و ظاهرا دو تومان (تردید از حقیر است، مرحوم جعفری مبلغ را یادآور شد) به من داد و گفت: پس از تشرف به كربلا، یك تومان (یا نصف پول) را بده و پارچه ی مخمل خریداری كن و به نیابت از من بالای ضریح حضرت ابوالفضل علیه السلام بینداز و یك تومان (یا نصف دیگر) را نیز برای خودت بردار.
اكنون كه مشرف شده بودم، قطعه ی پارچه ی مخملی را كه به نیابت از او خریده بودم و نذری بود، آوردم كه بالای ضریح بیندازم. اما هنگام زیارت، شیطان مرا گول زد و با خود گفتم: «حالا چه كسی متوجه می شود كه تو پارچه ی نذری آن بنده ی خدا را به حضرت ابوالفضل علیه السلام نداده ای؟! او كجا از ایران متوجه این عمل می شود؟! بنابراین بهتر است قطعه ی مخمل نیز مال خودت باشد» و لذا از انداختن مخمل بر روی ضریح منصرف شدم. ولی ناگهان پارچه ی مخمل نذری كه در دستم بود (ظاهرا زیر بغل) مانند كبوتری به پرواز درآمد و مستقیما به طرف بالای ضریح آقا رفت و روی ضریح قرار
گرفت...! [1] .
[1] چهره ي درخشان، ج 2، ص 649.